Jineke şoreşger ku bi serfîrazî bûye xwedî meşeke bi heybet a li gorî rihê dem û mekanê, dilê wê di pelên nivîsan de hilnayê. Ne karê herkesî ye li dijî mêtîngeriya li ser Kurdistan û jinê tê ferzkirin wêrekiya serhildêriyê nîşan bide. Jineke şoreşger ku bûyîna azadiya jinê û gelekî ku mehkûmî mirin û bê hêvitiyê bûye bi serxistiye û cesareta vê serfiraziyê nîşan daye, behskirina dilê jineke wiha berpirsyariyeke giran e.
Bi hişmendiya vê berpirsiyariyê û bi kedek kolektîf ev roman hate nivîsîn. Çi alikariya pêşxebatên li zindanan û çi jî hewildanên rêhevalên wê yên ji bo derbasî nivîsê werin kirin, xwedî wateyek dîrokî ye. Zimanê di romanê de yekparetiya raman û hestên pêşengên Tevgera me ya Azadiyê bi jiyana xwe bi awayekî kûr afirandine. Mezinbûna kelecan û baweriyê ya di pêşengên ku tovên yekemîn ên Têkoşîna me ya Azadiyê çandin, tê wateya vejîna hêviyê. Mîna rûbarekî bi çavkaniya xwe ve girêdayî bixûmxûm diherike. Di romanê de hîskirina vê herikînê, di dil û mejiyê xwe de bi zûhra azadiyê bîhîstin tiştekî gelek girîng e.
Ji mîlyonan re behsa şehîda PKKê ya yekemîn a jin a gerîlla hevrê Besê Anûş kirin, ji bo dîroka pergalê jî xwedî bersiveke watedar e.